روشن شدن هر مفهوم، قبل از هر چیزی برای درک صحیح آن مفهوم می تواند کمک کند. سواد رسانه ای مشتکل از دو عبارت است: «سواد» و «رسانه».
برگردیم به دوران کودکی و روزهای اول مدرسه، زمانی که به مدرسه می رفتیم تا «خواندن و نوشتن» را یاد بگیریم و دیگر «بی سواد» نباشیم. در مدرسه ابتدا حروف الفبا را یاد می گرفتیم؛ یعنی نسبت به شکل حروف، صدای آنها و نحوه نوشتن آنها «دانش» پیدا می کردیم. سپس «مهارت» کنار هم گذاشتن حروف و خواندن و هجّی کردن کلمات را یاد می گرفتیم و بعد از مدتی «کاربرد» کلمات در ساختن جمله ها و خواندن و نوشتن متون مختلف را آموختیم و بدین ترتیب «باسواد شدیم»! مجموعه ای از دانش ها در کنار مهارت ها به اضافه کاربردها در کنار هم، ما را با سواد کرد.

رسانه وسیله ای است که فرستنده به کمک آن پیام خود را به گیرنده منتقل می کند. رفته رفته ابزارهای ارتباطی گسترش پیدا کرد و در عصر حاضر با ظهور رسانه های چاپی و الکترونیکی، رسانه های جمعی شکل گرفتند. مهم ترین تفاوت رسانه های امروزی آن است که می توانند پیام های خود را با سرعت زیاد به طیف وسیعی از مخاطبان برسانند.

همانطور که سواد خواندن و نوشتن به ما کمک می کند تا بتوانیم انواع جملات ساده و پیچیده را بفهمیم و معناهای متفاوتی از آن ها برداشت کنیم، سواد رسانه ای هم مهارتی است که با یادگیری آن می توانیم انواع رسانه ها و تولیدات رسانه ای را درک، تفسیر و تحلیل کنیم. هر رسانه مجموعه ای از نشانه های خاص خود را دارد که شناخت این نشانه ها در با سواد شدن ما نقش مهمی را ایفا می کند.

اگر سگ گرسنه ای به شما روی بیاورد و همراه شما نان و گوشت باشد، آیا با گفتن چخ ، سگ میرود؟!

چوب هم بلند کنی فایده ندارد، او گرسنه است وچشمش به غذاست و دست بردار نیست، اما اگر هیچ همراه نداشته باشی، می فهمد چیزی نداری و میرود…

? شیطان هم در کمین انسان است؛ نگاهی به دل می کند اگر آذوقه اش که همان ：
? حب مال
? زر و زیور
? شهوت
?بخل
?حسادت و… درآن بود، همانجا متمرکز میشود و می ماند.

و اگر صدبارهم بگویی: اعوذبالله من الشیطان الرجیم فایده ندارد.

? اما اگر طعمه و آذوقه اش، را دور کنی آنگاه می بینی با یک استغفار فرار میکند…

تا وقتی گناه رو قلبا دوست داریم و خودمون رو در موقعیت گناه قرار میدیم :
نمیشه بشینیم صحنه های مستهجن ببینیم و بگیم پناه میبریم بخدا! تو مجلس گناه بشینیم و بگیم پناه میبریم به خدا!, مثل اینکه خودتو بندازی جلو ماشین و بگی پناه میبرم به خدا!!!

باید از موقعیت گناه فرار کنیم و به خدا پناهنده بشیم.

˝آیت الله شهید دستغیب (ره)˝

برﺍﺩﺭﻡ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺑﻨﮕﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﯽ! ?‍

ﻧﻤﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﺳﺮﯾﻊ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ،ﻧﻤﺎﺯ «ﻣﻮﺷﮑﯽ»ﺍﺳﺖ.
ﻧﻤﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻏﻔﻠﺖ ﻗﻀﺎ ﻣﯿﺸﻮﺩ،ﻧﻤﺎﺯ«ﯾﺪﮐﯽ»ﺍﺳﺖ.
ﻧﻤﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﺸﻮﺩ، ﻧﻤﺎﺯ«ﭘﻔﮑﯽ» ﺍﺳﺖ.
ﻧﻤﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺁﺯﻣﺎﯾﺸﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ، ﻧﻤﺎﺯ«ﺍﻟﮑﯽ»ﺍﺳﺖ.
ﻧﻤﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺒﻠﻪ ﻭ ﻭﺿﻮﯼ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩﻣﯿﺸﻮﺩ، ﻧﻤﺎﺯ «ﭼﭙﮑﯽ» ﺍﺳﺖ.
ﻧﻤﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﺯﻭﺭ ﻭ ﺍﺟﺒﺎﺭ ﺑﻘﯿﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ، ﻧﻤﺎﺯ«ﺯﻭﺭﮐﯽ»ﺍﺳﺖ.
ﻧﻤﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ، ﻧﻤﺎﺯ «ﭘﻮﻟﮑﯽ»ﺍﺳﺖ.

ﻧﻤﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﻀﻮﺭ ﻗﻠﺐ ﻭﺑﺎ ﺑﯽﺣﺎﻟﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ، ﻧﻤﺎﺯ «ﺁﺑﮑﯽ» ﺍﺳﺖ.
ﻧﻤﺎﺯ ﺷﺐ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ، ﻧﻤﺎﺯ«ﻧﻤﮑﯽ»ﺍﺳﺖ.
ﻧﻤﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﺎﻓﻠﻪ ﻣﺴﺘﺤﺒﯽ ﺧﻮﺍندﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ، ﻧﻤﺎﺯ «ﮐﻤﮑﯽ» ﺍﺳﺖ.

✅ ﻧﻤﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻧﯿﺖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ، ﻧﻤﺎﺯ«ﺭﺍﺳﺘﮑﯽ» ﺍﺳﺖ…ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ..ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺣﻖ..

ﺣﺎﻻ‌ ﻣﺎ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﭼﻄﻮﺭ ﻧﻤﺎﺯ میخونیم!!

چگونه میتوانیم چیزی را بشناسیم؟

در این مورد به حکایت روح کوچولو، که در کتاب گفتگو با خدا آمده توجه کنید:
از میان ارواح، روحی بود که میدانست نور است. او روح جدیدی بود. مشتاق کسب تجربه. او میگفت “من نور ھستم". من"نور ھستم". با ھمه شناختی که از خود داشت و مرتب ھم آن را بیان میکرد، ولی ھیچ کدام جای تجربه را نمیگرفت. و در اقلیمی که این روح از آن برخاسته بود، چیزی جز «نور» نبود. در آن اقلیم، ھر روحی عظیم بود. ھر روحی بدیع و جالب بود و ھر روحی با درخشندگی و شفافیت ناشی از نور اعجاب انگیز پروردگار میدرخشید. و بنابراین روح کوچک به منزله شمعی در مقایسه با خورشید بود. در بطن بدیعترین نورھا- که خود جزیی از آن بشمار میآمد- او نه میتوانست خودش را ببیند و نه خود را به عنوان که و چه ای که واقعاً بود، تجربه کند.
از قضا، این طور پیش میآمد که این روح مشتاق شد و مشتاق شد تا خود را بشناسد. اشتیاق او بقدری شدید بود که یک روز خداوند گفت: کوچولو، آیا می دانی چکار باید بکنی تا آرزویت برآورده شود؟
روح کوچک پاسخ داد: «خدایا استدعا میکنم به من بگو چکار باید بکنم. من ھر کاری که بگویی انجام می دھم.»
خداوند پاسخ داد: «تو باید خودت را از ما جدا کنی و بعد باید تاریکی را بسوی خود بخوانی.»
روح کوچک سؤال کرد: «ای رب مقدس تاریکی چیست؟»
خداوند پاسخ داد: «ھمان چیزی که تو نیستی.»
و روح این را درک کرد. روح کوچک، سپس ھمین کار را انجام داد و خود را از ھمه، آری، از ھمه جدا کرد و حتی به اقلیم دیگری رفت. و در آن سرزمین، روح کوچک قدرت داشت که به تجربه خود ھر نوع تاریکی و ظلمتی را فرابخواند و ھمین کار را کرد.
با وجود این، در میان آن تاریکی ھا آن روح فریاد کشید، «پروردگارا چرا مرا رھا کرده ای؟»

ھمان کاری که تو در سختترین و تلخترین ایام انجام می دھی. ?
?ولی خداوند ھرگز تو را فراموش نکرده است. او ھمیشه در کنار تو ایستاده و آماده بوده به تو یادآوری کند که “خود واقعی تو کیست؟” ھمواره آماده بوده تا تو را به “خانه اصلیت” فرا بخواند. ?

بنابراین نقطه ای روشن در قلب تاریکی باش و آن را لعن و نفرین نکن.

از داستان بالا میتوان فهمید که، چرا گاھی اوقات باید چیز ھایی را تجربه کرد که چندان خوشایند ما، نیست.

?روزی یک صفحه کتاب بخونیم?
کتاب : ‌‌انسان اشرف مخلوقات
نوشته : حسین وھابی

?‍ تسبیحات امیرالمؤمنین علیه السلام ?‍

آيا مي دانيد كه تسبيحاتي داريم به نام تسبيحات اميرالمؤمنين عليه السلام كه داراي فضيلت بسيار زياديه؟

?و در عين حال خيليييي راحته!!
.
?‍ كيفيت اين تسبيحات:
١٠ بار سبحان الله
١٠ بار الحمدلله
١٠ بار الله اكبر
١٠ بار لا اله الا الله

?✨بعد از هر نماز✨?
.
فضيلت اين تسبيحات:
اميرالمؤمنين عليه السلام به براء بن عازب فرمودند؛:
آيا كاري به تو ياد دهم كه چون آن را انجام دهي، از اولياي خدا خواهي بود؟؟
فرمود بله.
حضرت تسبيحات فوق را به او آموزش داداند و سپس فرمودند
هر كس اين تسبيحات را بعد از هر نماز بخواند، خدا هزار بلاي دنيوي را از او دور مي كند، كه آسان ترين آن بازگشت از دين است
و در آخرت براي او هزار منزلگاه آماده مي كند كه يكي از آن منزلت ها مجاورت رسول خدا صلي الله عليه و آله است
.
?مستدرك الوسائل، ج٥، ص ٨٢
و بحار الانوار، چ بيروت، ج ٨٣

?
ابلیس به پنج علت بدبخت شد:

۱-اقرار به گناه نکرد
۲-از کرده پشیمان نشد
۳-خود را ملامت نکرد
۴-تصمیم به توبه نگرفت
۵-و از رحمت خدا نامید شد.

اما آدم به پنج علت سعادتمند شد:

۱-اقرار به گناه کرد
۲-از کرده پشیمان شد
۳-خود را سرزنش کرد
۴-تعجیل در توبه کرد
۵-وبه رحمت حق امیدوار شد

سنگريزه” ريز است و ناچيز …
اما اگر در جوراب يا کفش باشد ،
ما را از راه رفتن باز مي‌دارد !!!
در زندگي هم ؛ بعضي مسائل ريزاند و ناچيز …
اما مانع حرکت به سمت خوبي ها و آرامش ما ميشوند !!!

کم احترامي يا نامهرباني به والدين ؛
نگاه تحقيرآميز به فقرا ؛
تکبر و فخرفروشي به مردم ؛
منت گذاشتن هنگام کمک کردن ؛
نپذيرفتن عذر خطاي دوستان ؛

بخشي از سنگريزه هاي مسير تکامل ما هستند !!!
آنها را بموقع کنار بگذاريم …
تا از زندگي لذت ببريم.