برای راحتی شما عزیزان  pdf مقاله فضائل امام علی (ع) در خطبه غدیر و همچنین نرم افزار اندروید این مقاله ساخته شده  برای دانلود به لینک های زیر رجوع کنید

دانلود فایلpdf

   دانلود فایل اندروید

نتیجه گیری

اهل‏بيت «راسخان در علم‏اند». راسخان در علم كسانى هستند كه در مطلق علم ثابت و پابرجايند و در اثر رسيدن به حقيقت علم در همه امور، دچار شك نمى گردند و در هيچ موردى نظرشان دگرگون نمى‏شود. چنين افرادى جز پيامبر و اهل‏بيت معصوم كسى ديگر نيست. زيرا علمشان از وحى سرچشمه گرفته و با قلبشان حقيقت علم را دريافته‏اند.

خداوند در قرآن، اهل بیت (علیهم السلام) را با بهترین اوصاف و فضائل یاد کرده و آیات بسیاری در شأن و منزلت آنان نازل کرده است.

علاوه بر قرآن که سخن خداوند است پیامبر نیز در جاهای مختلف  از این فضائل سخن گفته است که میتوان به خطبه غدیر اشاره کرد که مورد بررسی قرار دادیم و نکته مهم این است که هیچ کس مانند امیرالمومنین (علیه السلام) فضیلت به دست نیاورد.لدین طبرانی و دیگران به روایت از طبرانی صاحب معجم های سه گانه از عمر بن خطاب نقل کرده اند که گفت: رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم فرمودند:

ما اکتسب مکتسب مثل فضل علیِ یهدی صاحبه الی الهدی و یرده علی الردی ؛

هیچ به دست آورنده ای همانند علی فضیلت به دست نیاورد، او همراهش را به راه راست هدایت کند و از گمراهی برگرداند.

ان شاالله همه ما شیعه واقعی این امام بزرگوار باشیم و تلاش خویش را به کار ببرم تا حد اقل بتوانیم گوشه ای از این فضائل امام را در خود به وجود بیاورم به امید آن روز.

فضلیت یازدهم : امیر المؤمنین .

پیامبر در خطبه غدیر می فرمایند که امام علی (ع) را با لقب امیر المؤمنین بخوانیم : مَعاشِرَالنّاسِ، قُولُوا الَّذي قُلْتُ لَكُمْ وَسَلِّمُوا عَلي عَلي بِإِمْرَةِ الْمُؤْمِنينَ ؛ هان مردمان! آن چه بر شما برگفتم بگوييد و به علي با لقب اميرالمؤمنين سلام كنيد.

امیر در زبان عربی به معنی فرمانده، سلطان و رهبر است. بعد از اسلام، کسانی را که از سوی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و خلفا به فرماندهی ماموریت های جنگی منصوب می شدند امیر می نامیدند. اما عنوان «امیرالمومنین» به معنی خلیفه و فرمانده کل قوای اسلام و پیشوای مومنان است. به اعتقاد علمای شیعه، «امیرالمومنین» عنوانی است که خدای تعالی به علی بن ابی طالب داده و هیچ کس دیگر، چه قبل و چه بعد از او، برازنده این لقب نیست.

امیرالمومنین، لقب اختصاصی امام علی علیه السلام روایات شیعه دلالت دارد بر اینکه لقب «امیرالمومنین» مخصوص علی بن ابیطالب علیه السلام است و بر هیچ کس جز او اطلاق نمی شود. (مگر در حال ضرورت و تقیّه.) این لقب حتی بر سایر ائمه و امام زمان علیه السلام نیز نباید اطلاق شود. خود رسول خدا صلّی الله و علیه و آله و سلّم این لقب را به امام علی داد و اولین کسانی که موظف شدند علی علیه السلام را با این لقب خطاب کنند، ابوبکر و عمر بودند.

خداوند علی را امیرالمومنین نامیده است حضرت علی علیه السلام می فرماید: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: در شب معراج که مرا به آسمان بردند در مقام قاب قوسین ) به قدر دو کمان یا نزدیکتر) که قرار گرفتم، خداوند به من وحی فرستاد و آنگاه فرمود: ای محمّد، علی بن ابی طالب را با عنوان امیرالمومنین بخوان، من هیچکس را قبل از او به این نام ننامیدم و هیچکس را نیز بعد از او به آن نام نخواهم نامید.[1]

 
[1] سایت دانشنامه.

فضلیت دهم : راه مستقیم .

راه مستقیم راهی است که انسان را مستقیما به سوی هدف میرساند بدون هیچ راه فرعی مانند یک تابلو که جهت ها را نشان میدهد و باعث میشود که به بیراهه نرویم .( قلم اینجانب ) پیامبر در خطبه غدیر میفرمایند :

مَعاشِرَالنّاسِ، أَنَا صِراطُ الله الْمُسْتَقيمُ الَّذي أَمَرَكُمْ بِاتِّباعِهِ، ثُمَّ عَلِي مِنْ بَعْدي. ثُمَّ وُلْدي مِنْ صُلْبِهِ أَئِمَّةُ (الْهُدي)، يَهْدونَ إِلَي الْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلونَ ؛[1] هان مردمان! صراط مستقيم خداوند منم كه شما را به پيروي آن امر فرموده. و پس از من علي است و آن گاه فرزندانم از نسل او، پيشوايان راه راستند كه به درستي و راستي راهنمايند و به آن حكم و دعوت كنند.

نبی گرامی اسلام خود را راه مستقیم معرفی میکند و بعد میفرمایند پس از علی (ع) صراط مستقیم است .

این تعبیر را نیز خداوند در قران بیان فرموده است :اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ ؛ 1ما را به راه راست هدايت فرما .

از ديدگاه آيات، انسان‏ها هم اكنون در صراط خود به سوى اهداف خويش در حركت‏اند؛ بر روى صراط خود مى‏لغزند و با افت و خيزها به حركت خود ادامه مى‏دهند. اين حقيقت و باطن، به دليل حجاب‏ها از ما پوشيده است؛ ولى اگر كسى بصيرت يابد و با طىّ منازل و تحمل رنج‏ها و رياضت‏ها، قيامت براى او قيام كند، هم اكنون شاهد آن خواهد بود.[2]

امام صادق (ع) فرمودند :  صراط در دنيا شناخت اهل بيت است و كسى كه اهل بيت را شناخت و با آنها رابطه برقرار كرد، در روز قيامت از روى جاده‏اى كه پلى است به روى جهنم، بدون هيچ مشكلى عبور مى‏كند.

حضرت مى‏فرمايد جلوه‏دنيايى صراط، امام مفترض‏الطاعه است. در روايات ديگر هم حضرت قسم ياد مى‏كنند كه واللّه اين صراطى كه در قرآن مطرح است اهل‏بيت هستند و جز طريق اين بزرگواران راهى براى شناخت خدا وجود ندارد. اهل‏بيت وقتى انسان را با خدا آشنا مى‏كنند در حقيقت خواسته‏هاى حضرت حق را به مردم منتقل مى‏نمايند. در اين سير هم، تمام همت و تلاششان را به كار بستند تا از انسان، موجودى والا بسازند. لذا حضرت على (ع) فرمود: اگر پاى ساختن شما در كار نبود، خدا ما را از آن حالت نورى‏مان كه در زير عرش الهى بوديم به زمين نمى‏آورد. ما تناسب با زمين نداريم.[3]

 

[1] حمد ،آیه 6.
[2] پرسشها و پاسخهاى دانشجويى‏ ، گروهى از مولفان‏ ، دفتر نشر معارف‏ ، قم : بي جا ، جلد 2 ، صفحه 171 .
[3] ميعاد نور (راهنماى عمره مفرده)، محسن شريعت، دفتر نشر معارف ،  قم :1384 ، چاپ اول ، صفحه 70.

فضلیت نهم : شکیبایی و سپاسگزاری.

از فضائل دیگر امام علی (ع) شکیبایی و سپاسگزاری است پیامبر در خطبه غدیر میفرمایند : أَلاوَإِنَّ عَلِيّاً هُوَالْمَوْصُوفُ بِالصَّبْرِ وَالشُّكْرِ، ثُمَّ مِنْ بَعْدِهِ وُلْدي مِنْ صُلْبِهِ؛ بدانيد كه علي و پس از او فرزندان من از نسل او، داري كمال شكيبايي و سپاسگزاري اند.در واقع این سخن دو صفت را برای امام بیان میکند یکی شکیبایی و دیگری سپاسگزاری.

قرآن كريم پيامبر و مسلمان‏ها را دل‏دارى مى‏دهد و امر به شكيبايى‏ و صبر مى‏كند و مى‏گويد: اين ظواهر فريبنده، مانند شكوفه‏هايى هستند كه زود مى‏شكفند و پژمرده مى‏گردند و بر روى زمين مى‏ريزند و چند صباحى بيشتر پايدار نمى‏مانند. در واقع، آيات قرآن، در مقام بيان بى‏ارزشى متاع دنيا نسبت به آخرت است و بيان اين كه آن چه خداوند به پيامبر و مسلمان‏ها داده، بهتر و پايدارتر است كه عبارتند از: ايمان، اسلام، قرآن و آيات الهى و روزى‏هاى حلال و پاكيزه و نعمت‏هاى جاودان آخرت. [1]

امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: «من دين الائمة الورع و العفّة و الصلاح و انتظارُ الفرج بالصّبر»؛ «از آيين امامان است: تقوا، عفّت، صالح‏بودن و انتظار فرج با صبر و شكيبايى‏».[2]

امام نیز در کمال صبر و شکیبایی بودند این را میتوان از سخن خود ایشان در نهج البلاغه قسمتی که ابوبکر به عنوان خلیفه انتخواب شد مشاهده کرد امام فرمودند : وَ اَغْضَيْتُ عَلَي الْقَدْيَ وَشَربْتُ عَلَي الشَّجي وَ صَبَرْتُ عَلي اَخْذِ الْكَظَم وَعَلَي اَمَرَّ مِنْ طَعْمِ الْعَلْقَمْ؛ (نهج‏البلاغه، خطبة 26)خار در چشمم بود و چشمها را بر هم نهادم، استخوان در گلويم گير كرده بود و نوشيدم، گلويم فشرده مي شد و تلختر از حنظل در كامم ريخته بود و صبر كردم.

صفت دیگر که پیامبر به امام نسبت دادند سپاسگزاری است ؛ که در تمام افعال و حرکات امام مشخص است و همچنین در روایات و حدیث های زیادی امر به سپاسگزاری میکنند .

امام خمینی فرمودند: تواضع، صفا، ايثار، بخشندگى و امثال اين صفات، هم زيبايند، هم در هر كه باشد، زيباست. اين همان زيبايى عقلى و جمال معنوى است. اتفاقاً در سخنان پيشوايان ما به اين نكته تصريح شده است. حضرت على عليه السلام پاكدامنى را زينت فقر و سپاسگزارى‏ را زينت ثروتمندى مى‏ داند. [3]

 

[1] پرسشها و پاسخهاى دانشجويى‏ ، گروهى از مولفان‏ ، دفتر نشر معارف‏ ، قم : بي جا ، جلد 37 ، صفحه 190.
[2] همان ، جلد27 ، صفحه 260.
[3] گفتم گفت‏ ، جواد محدثى‏ ، دفتر نشر معارف‏ ، قم‏: 1388 ، چاپ اول ، صفحه 33.

فضیلت هشتم : نزول سوره هل اتی .

خداوند در قرآن، اهل بیت (علیهم السلام) را که در راس آن امام علی می باشد ؛ با بهترین اوصاف و فضائل یاد کرده و آیات بسیاری در شأن و منزلت آنان نازل کرده است.

سوره دهر( هل اتی )، عمل بسیار خالصانه و ایثارگرانه عده ای از امت اسلامی را به نمایش می گذارد که به اعتراف اکثر روایات فریقین مرتبط با اهل بیت(علیهم السلام) می باشد و از این باب آنان سبب نزول سوره بوده اند .درواقع بهترین روش فهم و تبیین فضائل اهل بیت(علیهم السلام) ، قرآن کریم است . زیرا این روش ، امتیاز مهمی دارد و آن اینکه مجال هیچ انکاري رابراي شخص مسلمان باقی نمی گذارد ، چرا که انکار فضائل در این صورت انکار قرآن و کفر به آن محسوب خواهد شد و لذاگریزي از پذیرش آن نخواهد بود .

این روش نه تنها براي اثبات حقانیت اهل بیت(علیهم السلام)  و فضائل ایشان براي دیگر فرقه هاي مسلمان مفید بوده و راه گریزي براي آنها باقی نمیگذارد ، براي دوستان اهل بیت (علیهم السلام)  نیز بهترین و مطمئن ترین شیوه است که بر اساس آن ، جاي شکی براي ایشان نمی ماند.

پیامبر نیز در خطبه غدیر می فرمایند : وَلاشَهِدَ الله بِالْجَنَّةِ في (هَلْ أَتي عَلَي الْاِنْسانِ) إِلاّلَهُ، وَلا أَنْزَلَها في سِواهُ وَلامَدَحَ بِها غَيْرَهُ ؛ و خداوند در سوره ي «هل أتي علي الإنسان» گواهي بر بهشت [رفتن ] نداده مگر بري او ( امام علی(ع) )، و آن را در حق غير او نازل نكرده و به آن جز او را نستوده است.

از آن جایی که این سوره صفات گوناگون این بزرگوارو اهل بیت ایشان را بیانگر میشود در اینجا قابل گنجاندن نیست به همین دلیل فایل pdf پایان نامه ای که در مورد صفات اهل بیت (ع) در قرآن است ( که پایان نامه اینجانب است ) برای دانلود در زیر قرار داده شده است .

ولی به طور کلی این سوره بیانگر صفاتی مثل اخلاص ، ترس از قیامت ، خوف از خدا ، رسیدگی به نیازمندان ، وفای به عهدو پیمان را بیان میکند که در این پایان نامه به صورت کامل مورد بررسی قرار داده شده است.

 پایان نامه دانلود

فضیلت هفتم : محبوب پیامبر .

در فضیلت پنجم گفته شد که امیر المؤمنین عزیز و محبوب خداوند است و کسی که عزیز خدا باشد بدون هیچ شکی عزیز پیامبر خدا نیز هست چنانکه پیامبر خود نیز در خطبه غدیر این امر را بیان کردند در بخش پنجم خطبه میفرمایند:

مَعاشِرَالنّاسِ، هذا عَلِي، أَنْصَرُكُمْ لي وَأَحَقُّكُمْ بي وَأَقْرَبُكُمْ إِلَي وَأَعَزُّكُمْ عَلَي ؛ هان مردمان! اين علي ياورترين، سزاوارترين و نزديك ترين و عزيزترين شما نسبت به من است.

هر کس جامع کمالات باشد محبوب دلها نیز هست، پیامبر اکرم(ص) که خود محبوب عالمیان و خوبان و پاکان است، عاشق شیدای علی است، چرا که به تصریح آیه مباهله، علی جان پیامبر است «انفسنا» و جان هر کس شیرین و دوست داشتنی است.به همین جهت بارها پیامبر اکرم(ص) می فرمود: «من احبّ علیّاً فقد احبّنی…؛ هر کس علی را دوست بدارد به من محبّت ورزیده است.» و فرمود: «محبّک محبّی و مبغضک مبغضی؛  دوستدار تو دوست من است، و دشمن تو دشمن من.

شخصی از پیامبر اکرم(ص) پرسید: یا رسول اللّه انّک تحبّ علیّاً؟ قال: او ماعلمت انّ علیّاً منّی و انا منه؛  ای رسول خدا علی(ع) را دوست می داری؟ فرمود: مگر نمی دانی که علی از من و من از اویم. آیا کسی جان شیرین و پاره تنش را دوست نمی دارد؟ [1]همچنین در بخش دیگر خطبه غدیر پیامبر میفرمایند : عَلِي بْنَ أَبي طالِبٍ أَخي وَ وَصِيّي وَ خَليفَتي (عَلي أُمَّتي) وَالْإِمامُ مِنْ بَعْدي ؛ علي بن ابي طالب برادر، وصي و جانشين من در ميان امّت و امام پس از من بوده.پیامبر امام علی (ع) را به عنوان برادر خود معرفی میکنند.

به هنگام نزول آیه « اِنّما المُؤمنُونَ اِخوَةٌ  ؛ [2]پیامبر، جمعی از مهاجرین و انصار را بنابر منزلتی که داشتند، با یکدیگر برادر قرار داد. و در پایان، تنها حضرت علی (علیه السلام) را به برادری خود برگزید و دست او را به نشانه این افتخار، بلند نمود و دو بار فرمود:هذا اَخی فی الدُّنیا و الآخِرَةِ  ؛ این ( علی ) برادر من است در دنیا و آخرت  .

بدیهی است این برادری، که امیرالمؤمنین (علیه السلام) بارها در مواضع گوناگون، از آن به عنوان برتری خویش استدلال می کرد، تنها، هم پیمانی با پیامبر نموده، بلکه همان گونه که یکی از علمای بزرگ اهل سنت در کتاب « العمّدة » می گوید، این امتیاز بزرگ را پیامبر (صلی ا… علیه و آله و سلم) به علی (علیه السلام) اختصاص داد، زیرا فقط او را نظیر خود در اصل ( نسب -  عصمت ( آیه تطهیر )-  ولایت ( آیه ولایت )-  اداء تبلیغ ( سوره برائت) - مولای امت ( حدیث غدیر )- مماثلت نفس ( آیه مباهله ) و فتح باب مسجد و دیگر صفات و فضائل، غیر از نبوت، می دانست.[3]

[1] نشریه پاسدار اسلام ، سید جواد حسینی ، قم ،شماره 298 ، ص 16 . (http://www.hawzah.net قسمت مجلات )
[2] حجرات ، آیه 10.
[3] نامه سال امام علی ، جلوه حق ، گرد آوری شعبان تازه کام ، نهاد نمایندگی مقم رهبری دانشگاه علوم کشاورزی گرگان ، صفحه18.