ببین !

عطر فروش ها دنبال شیشه های خالی می گردند تا پر کنند از عطر.

خدا عطار عالم است، خالی باش تا تو را پر کند.

خالی از کینه ، خالی از هوی از هوس.

رو سینه را چون سینه ها هفت آب شو از کینه ها.

ببین !

گوسفند سالی یک یا دو بچه می زاید .
سگ اما ، سالی شش تا هفت .

ولی تعداد کدام بیشتر است ؟گوسفند !

اما تعداد کدام باید بیشتر باشد ؟
سگ!

در تمام عمر حتی یک گله سگ را ندیده ای…
اما گله های گوسفند را فراوان دیده ای…

و این در حالی است که در هر ثانیه میلیون گوسفند ذبح می شوند!

و برکت یعنی همین .

یادت باشد برکت با مال پاک است.

منبع کانال آیت الله محمد رضا رنجبر

mohammad_reza_ranjbar@

ببین!

گلاب را با فاضلاب قاطی نمی کنند،
نماز مثل گلاب است ،
 و دروغ چیزی شبیه فاضلاب،
حیف است قاطی نکنیم؛
نماز می خوانیم دروغ نگوییم.

♦️یکی از حرف های قرآن همین است ؛ می گوید :
لاتلبسوا الحق بالباطل
یعنی چیزی که حق است با چیزی که باطل است قاطی نکنید.

چک با کوچکترین قلم خوردگی از اعتبار می افتد،
مگر اینکه پشت نویسی شود ،
گناه ، قلم خوردگی است ، و آدم را از چشم خدا می اندازد،
توبه اما ، پشت نویسی است.

مادرها ، بوقتش بچه ها را از شیر می گیرند،
ولی بچه ها مثل ابر بهار اشک می ریزند،

مادرها اما هیچ اعتنایی نمی کنند،

بیچاره بچه ها خبر ندارند که این مادر های مهربان می خواهند برابر شان سفره هایی از غذا پهن کنند.

ای خوشا به حال آنها که گرفتن های خدا را از این دست بدانند.

ای خوشا به احوال آنها که بدانند اگر خدا چیزی را از آدمی می گیرد، نمی گیرد جز انکه می خواهد بهتر و بیشترش را بدهد.

♦️ دو قطره آب که به هم نزدیک شوند، تشکیل یک قطره بزرگتر می دهند، اما دوتکه سنگ هیچگاه با هم یکی نمی شوند.
???? پس هر چه سخت تر باشیم، فهم دیگران برایمان مشکل تر، و در نتیجه امکان بزرگتر شدنمان نیز کاهش می یابد.
???? آب در عین نرمی و لطافت در مقایسه با سنگ، به مراتب سر سخت تر و در رسیدن به هدف خود لجوجتر و مصمم تر است.
???? سنگ، پشت اولین مانع جدی می ایستد.
???? اما آب راه خود را به سمت دریا می یابد.
???? در زندگی، معنای واقعی سرسختی، استواری و مصمم بودن را، در دل نرمی و گذشت باید جستجو کرد.

 نانوا خمیر را درون تنور پهن می کند.

چه اتفاقی می افتد؟!

خمیر به خاطر خامی ابتداء به همه سنگ ها ریز و درشت می چسبد!
اما همینکه پخته و پخته تر می شود ، از سنگ ها یکی پس از دیگری جدا می شود.

و این قصه ما آدم هاست.
سختی های این دنیا، حرارت تنور را می ماند.
و این سختی هاست که انسان را پخته و پخته تر می کنند ؛
و هر چه انسان پخته تر می شود سنگ کمتری به خود میگیرد…

و سنگها همان تعلقات هستند…

ماشین من، خانه من، کارخانه من و…
آنوقت که قرار است نان را از تنور خارج کنند سنگها را از آن میگیرند!

خوشا به حال آنکه در تنور دنیا آنقدر پخته می شود که به هیچ سنگی نمی چسبد.