فضیلت چهارم : پیشوای روشنگر.

فضیلت چهارم امام که پیامبر در خطبه غدیر از آن سخن به میان می آورد پیشوای روشنگراست که این سخن را دوبار در خطبه بیان کرده است ؛

یکبار در بخش سوم آنجا که میفرمایند : وَ هُوَ الْإِمامُ الْمُبينُ ؛ او (علي) پيشوای روشنگر است . و بار دیگر در بخش هفتم که باز می فرمایند : أَلاوَإِنّي (أَنَا) النَّذيرُ و عَلِي الْبَشيرُ. هان! كه من بيم دهنده ام و علي راهنما.

در بخش اول بعد از اینکه امام را پیشوای روشنگر خطاب میکنند میفرمایند : الَّذي ذَكَرَهُ الله في سُورَةِ يس؛  كه خداوند او را در سورۀ ياسين ياد كرده  .

خداوند در سوره یس می فرماید :  

وَ كُلَّ شَيءٍ أَحْصَيْناهُ في إِمامٍ مُبينٍ ؛ و دانش هر چيز را در امام روشنگر برشمرده ايم .[1] (قلم اینجانب)

در مورد تفسیر امام مبین نظرهای گوناگونی وجود دارد در تفسیر جوامع آمده است : مقصود از «إِمامٍ مُبِينٍ» لوح محفوظ است. و برخى گويند كه مقصود صحيفه‏هاى اعمال است و چون اثر آن مندرس و كهنه نمى‏شود «مبين» ناميده شده است.[2]

و در روایات زیادی آمده است كه مراد از «امام مبين» على عليه السّلام و حضرت فاطمه عليها السّلام و يازده فرزند معصوم آن دو بزرگوار مى‏باشند كه علوم همه اشيا پيش آنان است .

امام محمد باقر (ع) از پدر بزرگوارش از جد عاليمقامش نقل مى‏كند: هنگاميكه آيه (وَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ أَحْصَيْناهُ فِي إِمامٍ مُبِينٍ) بر پيامبر اسلام (ص) نازل شد ابو بكر و عمر برخواستند و گفتند: يا رسول الله! آيا منظور از (امام مبين) تورات است؟ فرمود: نه. گفتند: آيا انجيل مى‏باشد؟ فرمود: نه. گفتند: آيا قرآن است؟ فرمود: نه. در اين هنگام بود كه على بن أبي طالب (ع) وارد شد، و پيامبر خدا فرمود: (امام مبين) اين مرد است. اين است كه خداى تبارك و تعالى علم و اطلاع هر چيزى را در وجودش شماره كرده و قرار داده است .[3]

که به وسیله آن علم افراد را به راه حق هدایت میکند .

[1] یس ، آیه12.
[2] ترجمه تفسیر جوامع الجامع ، نوشته جمعی از مترجمان ، انتشارات پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی    ، مشهد : 1377،  جلد 5 ، صفحه 238.
[3] تفسیر آسان ، محمد جواد نجفی ، انتشارات اسلامیه ، تهران : 1398 ، چاپ اول ، جلد 16 ، صفحه 246 .