نتیجه گیری

اهل‏بيت «راسخان در علم‏اند». راسخان در علم كسانى هستند كه در مطلق علم ثابت و پابرجايند و در اثر رسيدن به حقيقت علم در همه امور، دچار شك نمى گردند و در هيچ موردى نظرشان دگرگون نمى‏شود. چنين افرادى جز پيامبر و اهل‏بيت معصوم كسى ديگر نيست. زيرا علمشان از وحى سرچشمه گرفته و با قلبشان حقيقت علم را دريافته‏اند.

خداوند در قرآن، اهل بیت (علیهم السلام) را با بهترین اوصاف و فضائل یاد کرده و آیات بسیاری در شأن و منزلت آنان نازل کرده است.

علاوه بر قرآن که سخن خداوند است پیامبر نیز در جاهای مختلف  از این فضائل سخن گفته است که میتوان به خطبه غدیر اشاره کرد که مورد بررسی قرار دادیم و نکته مهم این است که هیچ کس مانند امیرالمومنین (علیه السلام) فضیلت به دست نیاورد.لدین طبرانی و دیگران به روایت از طبرانی صاحب معجم های سه گانه از عمر بن خطاب نقل کرده اند که گفت: رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم فرمودند:

ما اکتسب مکتسب مثل فضل علیِ یهدی صاحبه الی الهدی و یرده علی الردی ؛

هیچ به دست آورنده ای همانند علی فضیلت به دست نیاورد، او همراهش را به راه راست هدایت کند و از گمراهی برگرداند.

ان شاالله همه ما شیعه واقعی این امام بزرگوار باشیم و تلاش خویش را به کار ببرم تا حد اقل بتوانیم گوشه ای از این فضائل امام را در خود به وجود بیاورم به امید آن روز.

فضلیت یازدهم : امیر المؤمنین .

پیامبر در خطبه غدیر می فرمایند که امام علی (ع) را با لقب امیر المؤمنین بخوانیم : مَعاشِرَالنّاسِ، قُولُوا الَّذي قُلْتُ لَكُمْ وَسَلِّمُوا عَلي عَلي بِإِمْرَةِ الْمُؤْمِنينَ ؛ هان مردمان! آن چه بر شما برگفتم بگوييد و به علي با لقب اميرالمؤمنين سلام كنيد.

امیر در زبان عربی به معنی فرمانده، سلطان و رهبر است. بعد از اسلام، کسانی را که از سوی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و خلفا به فرماندهی ماموریت های جنگی منصوب می شدند امیر می نامیدند. اما عنوان «امیرالمومنین» به معنی خلیفه و فرمانده کل قوای اسلام و پیشوای مومنان است. به اعتقاد علمای شیعه، «امیرالمومنین» عنوانی است که خدای تعالی به علی بن ابی طالب داده و هیچ کس دیگر، چه قبل و چه بعد از او، برازنده این لقب نیست.

امیرالمومنین، لقب اختصاصی امام علی علیه السلام روایات شیعه دلالت دارد بر اینکه لقب «امیرالمومنین» مخصوص علی بن ابیطالب علیه السلام است و بر هیچ کس جز او اطلاق نمی شود. (مگر در حال ضرورت و تقیّه.) این لقب حتی بر سایر ائمه و امام زمان علیه السلام نیز نباید اطلاق شود. خود رسول خدا صلّی الله و علیه و آله و سلّم این لقب را به امام علی داد و اولین کسانی که موظف شدند علی علیه السلام را با این لقب خطاب کنند، ابوبکر و عمر بودند.

خداوند علی را امیرالمومنین نامیده است حضرت علی علیه السلام می فرماید: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: در شب معراج که مرا به آسمان بردند در مقام قاب قوسین ) به قدر دو کمان یا نزدیکتر) که قرار گرفتم، خداوند به من وحی فرستاد و آنگاه فرمود: ای محمّد، علی بن ابی طالب را با عنوان امیرالمومنین بخوان، من هیچکس را قبل از او به این نام ننامیدم و هیچکس را نیز بعد از او به آن نام نخواهم نامید.[1]

 
[1] سایت دانشنامه.

فضلیت دهم : راه مستقیم .

راه مستقیم راهی است که انسان را مستقیما به سوی هدف میرساند بدون هیچ راه فرعی مانند یک تابلو که جهت ها را نشان میدهد و باعث میشود که به بیراهه نرویم .( قلم اینجانب ) پیامبر در خطبه غدیر میفرمایند :

مَعاشِرَالنّاسِ، أَنَا صِراطُ الله الْمُسْتَقيمُ الَّذي أَمَرَكُمْ بِاتِّباعِهِ، ثُمَّ عَلِي مِنْ بَعْدي. ثُمَّ وُلْدي مِنْ صُلْبِهِ أَئِمَّةُ (الْهُدي)، يَهْدونَ إِلَي الْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلونَ ؛[1] هان مردمان! صراط مستقيم خداوند منم كه شما را به پيروي آن امر فرموده. و پس از من علي است و آن گاه فرزندانم از نسل او، پيشوايان راه راستند كه به درستي و راستي راهنمايند و به آن حكم و دعوت كنند.

نبی گرامی اسلام خود را راه مستقیم معرفی میکند و بعد میفرمایند پس از علی (ع) صراط مستقیم است .

این تعبیر را نیز خداوند در قران بیان فرموده است :اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ ؛ 1ما را به راه راست هدايت فرما .

از ديدگاه آيات، انسان‏ها هم اكنون در صراط خود به سوى اهداف خويش در حركت‏اند؛ بر روى صراط خود مى‏لغزند و با افت و خيزها به حركت خود ادامه مى‏دهند. اين حقيقت و باطن، به دليل حجاب‏ها از ما پوشيده است؛ ولى اگر كسى بصيرت يابد و با طىّ منازل و تحمل رنج‏ها و رياضت‏ها، قيامت براى او قيام كند، هم اكنون شاهد آن خواهد بود.[2]

امام صادق (ع) فرمودند :  صراط در دنيا شناخت اهل بيت است و كسى كه اهل بيت را شناخت و با آنها رابطه برقرار كرد، در روز قيامت از روى جاده‏اى كه پلى است به روى جهنم، بدون هيچ مشكلى عبور مى‏كند.

حضرت مى‏فرمايد جلوه‏دنيايى صراط، امام مفترض‏الطاعه است. در روايات ديگر هم حضرت قسم ياد مى‏كنند كه واللّه اين صراطى كه در قرآن مطرح است اهل‏بيت هستند و جز طريق اين بزرگواران راهى براى شناخت خدا وجود ندارد. اهل‏بيت وقتى انسان را با خدا آشنا مى‏كنند در حقيقت خواسته‏هاى حضرت حق را به مردم منتقل مى‏نمايند. در اين سير هم، تمام همت و تلاششان را به كار بستند تا از انسان، موجودى والا بسازند. لذا حضرت على (ع) فرمود: اگر پاى ساختن شما در كار نبود، خدا ما را از آن حالت نورى‏مان كه در زير عرش الهى بوديم به زمين نمى‏آورد. ما تناسب با زمين نداريم.[3]

 

[1] حمد ،آیه 6.
[2] پرسشها و پاسخهاى دانشجويى‏ ، گروهى از مولفان‏ ، دفتر نشر معارف‏ ، قم : بي جا ، جلد 2 ، صفحه 171 .
[3] ميعاد نور (راهنماى عمره مفرده)، محسن شريعت، دفتر نشر معارف ،  قم :1384 ، چاپ اول ، صفحه 70.

فضلیت نهم : شکیبایی و سپاسگزاری.

از فضائل دیگر امام علی (ع) شکیبایی و سپاسگزاری است پیامبر در خطبه غدیر میفرمایند : أَلاوَإِنَّ عَلِيّاً هُوَالْمَوْصُوفُ بِالصَّبْرِ وَالشُّكْرِ، ثُمَّ مِنْ بَعْدِهِ وُلْدي مِنْ صُلْبِهِ؛ بدانيد كه علي و پس از او فرزندان من از نسل او، داري كمال شكيبايي و سپاسگزاري اند.در واقع این سخن دو صفت را برای امام بیان میکند یکی شکیبایی و دیگری سپاسگزاری.

قرآن كريم پيامبر و مسلمان‏ها را دل‏دارى مى‏دهد و امر به شكيبايى‏ و صبر مى‏كند و مى‏گويد: اين ظواهر فريبنده، مانند شكوفه‏هايى هستند كه زود مى‏شكفند و پژمرده مى‏گردند و بر روى زمين مى‏ريزند و چند صباحى بيشتر پايدار نمى‏مانند. در واقع، آيات قرآن، در مقام بيان بى‏ارزشى متاع دنيا نسبت به آخرت است و بيان اين كه آن چه خداوند به پيامبر و مسلمان‏ها داده، بهتر و پايدارتر است كه عبارتند از: ايمان، اسلام، قرآن و آيات الهى و روزى‏هاى حلال و پاكيزه و نعمت‏هاى جاودان آخرت. [1]

امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: «من دين الائمة الورع و العفّة و الصلاح و انتظارُ الفرج بالصّبر»؛ «از آيين امامان است: تقوا، عفّت، صالح‏بودن و انتظار فرج با صبر و شكيبايى‏».[2]

امام نیز در کمال صبر و شکیبایی بودند این را میتوان از سخن خود ایشان در نهج البلاغه قسمتی که ابوبکر به عنوان خلیفه انتخواب شد مشاهده کرد امام فرمودند : وَ اَغْضَيْتُ عَلَي الْقَدْيَ وَشَربْتُ عَلَي الشَّجي وَ صَبَرْتُ عَلي اَخْذِ الْكَظَم وَعَلَي اَمَرَّ مِنْ طَعْمِ الْعَلْقَمْ؛ (نهج‏البلاغه، خطبة 26)خار در چشمم بود و چشمها را بر هم نهادم، استخوان در گلويم گير كرده بود و نوشيدم، گلويم فشرده مي شد و تلختر از حنظل در كامم ريخته بود و صبر كردم.

صفت دیگر که پیامبر به امام نسبت دادند سپاسگزاری است ؛ که در تمام افعال و حرکات امام مشخص است و همچنین در روایات و حدیث های زیادی امر به سپاسگزاری میکنند .

امام خمینی فرمودند: تواضع، صفا، ايثار، بخشندگى و امثال اين صفات، هم زيبايند، هم در هر كه باشد، زيباست. اين همان زيبايى عقلى و جمال معنوى است. اتفاقاً در سخنان پيشوايان ما به اين نكته تصريح شده است. حضرت على عليه السلام پاكدامنى را زينت فقر و سپاسگزارى‏ را زينت ثروتمندى مى‏ داند. [3]

 

[1] پرسشها و پاسخهاى دانشجويى‏ ، گروهى از مولفان‏ ، دفتر نشر معارف‏ ، قم : بي جا ، جلد 37 ، صفحه 190.
[2] همان ، جلد27 ، صفحه 260.
[3] گفتم گفت‏ ، جواد محدثى‏ ، دفتر نشر معارف‏ ، قم‏: 1388 ، چاپ اول ، صفحه 33.

فضیلت هشتم : نزول سوره هل اتی .

خداوند در قرآن، اهل بیت (علیهم السلام) را که در راس آن امام علی می باشد ؛ با بهترین اوصاف و فضائل یاد کرده و آیات بسیاری در شأن و منزلت آنان نازل کرده است.

سوره دهر( هل اتی )، عمل بسیار خالصانه و ایثارگرانه عده ای از امت اسلامی را به نمایش می گذارد که به اعتراف اکثر روایات فریقین مرتبط با اهل بیت(علیهم السلام) می باشد و از این باب آنان سبب نزول سوره بوده اند .درواقع بهترین روش فهم و تبیین فضائل اهل بیت(علیهم السلام) ، قرآن کریم است . زیرا این روش ، امتیاز مهمی دارد و آن اینکه مجال هیچ انکاري رابراي شخص مسلمان باقی نمی گذارد ، چرا که انکار فضائل در این صورت انکار قرآن و کفر به آن محسوب خواهد شد و لذاگریزي از پذیرش آن نخواهد بود .

این روش نه تنها براي اثبات حقانیت اهل بیت(علیهم السلام)  و فضائل ایشان براي دیگر فرقه هاي مسلمان مفید بوده و راه گریزي براي آنها باقی نمیگذارد ، براي دوستان اهل بیت (علیهم السلام)  نیز بهترین و مطمئن ترین شیوه است که بر اساس آن ، جاي شکی براي ایشان نمی ماند.

پیامبر نیز در خطبه غدیر می فرمایند : وَلاشَهِدَ الله بِالْجَنَّةِ في (هَلْ أَتي عَلَي الْاِنْسانِ) إِلاّلَهُ، وَلا أَنْزَلَها في سِواهُ وَلامَدَحَ بِها غَيْرَهُ ؛ و خداوند در سوره ي «هل أتي علي الإنسان» گواهي بر بهشت [رفتن ] نداده مگر بري او ( امام علی(ع) )، و آن را در حق غير او نازل نكرده و به آن جز او را نستوده است.

از آن جایی که این سوره صفات گوناگون این بزرگوارو اهل بیت ایشان را بیانگر میشود در اینجا قابل گنجاندن نیست به همین دلیل فایل pdf پایان نامه ای که در مورد صفات اهل بیت (ع) در قرآن است ( که پایان نامه اینجانب است ) برای دانلود در زیر قرار داده شده است .

ولی به طور کلی این سوره بیانگر صفاتی مثل اخلاص ، ترس از قیامت ، خوف از خدا ، رسیدگی به نیازمندان ، وفای به عهدو پیمان را بیان میکند که در این پایان نامه به صورت کامل مورد بررسی قرار داده شده است.

 پایان نامه دانلود

فضیلت هفتم : محبوب پیامبر .

در فضیلت پنجم گفته شد که امیر المؤمنین عزیز و محبوب خداوند است و کسی که عزیز خدا باشد بدون هیچ شکی عزیز پیامبر خدا نیز هست چنانکه پیامبر خود نیز در خطبه غدیر این امر را بیان کردند در بخش پنجم خطبه میفرمایند:

مَعاشِرَالنّاسِ، هذا عَلِي، أَنْصَرُكُمْ لي وَأَحَقُّكُمْ بي وَأَقْرَبُكُمْ إِلَي وَأَعَزُّكُمْ عَلَي ؛ هان مردمان! اين علي ياورترين، سزاوارترين و نزديك ترين و عزيزترين شما نسبت به من است.

هر کس جامع کمالات باشد محبوب دلها نیز هست، پیامبر اکرم(ص) که خود محبوب عالمیان و خوبان و پاکان است، عاشق شیدای علی است، چرا که به تصریح آیه مباهله، علی جان پیامبر است «انفسنا» و جان هر کس شیرین و دوست داشتنی است.به همین جهت بارها پیامبر اکرم(ص) می فرمود: «من احبّ علیّاً فقد احبّنی…؛ هر کس علی را دوست بدارد به من محبّت ورزیده است.» و فرمود: «محبّک محبّی و مبغضک مبغضی؛  دوستدار تو دوست من است، و دشمن تو دشمن من.

شخصی از پیامبر اکرم(ص) پرسید: یا رسول اللّه انّک تحبّ علیّاً؟ قال: او ماعلمت انّ علیّاً منّی و انا منه؛  ای رسول خدا علی(ع) را دوست می داری؟ فرمود: مگر نمی دانی که علی از من و من از اویم. آیا کسی جان شیرین و پاره تنش را دوست نمی دارد؟ [1]همچنین در بخش دیگر خطبه غدیر پیامبر میفرمایند : عَلِي بْنَ أَبي طالِبٍ أَخي وَ وَصِيّي وَ خَليفَتي (عَلي أُمَّتي) وَالْإِمامُ مِنْ بَعْدي ؛ علي بن ابي طالب برادر، وصي و جانشين من در ميان امّت و امام پس از من بوده.پیامبر امام علی (ع) را به عنوان برادر خود معرفی میکنند.

به هنگام نزول آیه « اِنّما المُؤمنُونَ اِخوَةٌ  ؛ [2]پیامبر، جمعی از مهاجرین و انصار را بنابر منزلتی که داشتند، با یکدیگر برادر قرار داد. و در پایان، تنها حضرت علی (علیه السلام) را به برادری خود برگزید و دست او را به نشانه این افتخار، بلند نمود و دو بار فرمود:هذا اَخی فی الدُّنیا و الآخِرَةِ  ؛ این ( علی ) برادر من است در دنیا و آخرت  .

بدیهی است این برادری، که امیرالمؤمنین (علیه السلام) بارها در مواضع گوناگون، از آن به عنوان برتری خویش استدلال می کرد، تنها، هم پیمانی با پیامبر نموده، بلکه همان گونه که یکی از علمای بزرگ اهل سنت در کتاب « العمّدة » می گوید، این امتیاز بزرگ را پیامبر (صلی ا… علیه و آله و سلم) به علی (علیه السلام) اختصاص داد، زیرا فقط او را نظیر خود در اصل ( نسب -  عصمت ( آیه تطهیر )-  ولایت ( آیه ولایت )-  اداء تبلیغ ( سوره برائت) - مولای امت ( حدیث غدیر )- مماثلت نفس ( آیه مباهله ) و فتح باب مسجد و دیگر صفات و فضائل، غیر از نبوت، می دانست.[3]

[1] نشریه پاسدار اسلام ، سید جواد حسینی ، قم ،شماره 298 ، ص 16 . (http://www.hawzah.net قسمت مجلات )
[2] حجرات ، آیه 10.
[3] نامه سال امام علی ، جلوه حق ، گرد آوری شعبان تازه کام ، نهاد نمایندگی مقم رهبری دانشگاه علوم کشاورزی گرگان ، صفحه18.

فضیلت ششم : محبوب خدا .

پیامبر در بخش سوم خطبه غدیر میفرمایند: مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنَّهُ جَنْبُ الله الَّذي ذَكَرَ في كِتابِهِ العَزيزِ، فَقالَ تعالي (مُخْبِراً عَمَّنْ يُخالِفُهُ): (أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ يا حَسْرَتا عَلي ما فَرَّطْتُ في جَنْبِ الله)؛ هان مردمان! همانا او هم جوار و همسايه خداوند است كه در نبشته ي عزيز خود او را ياد كرده و دربارۀ ستيزندگان با او فرموده: تا آنكه مبادا كسي در روز رستخيز بگويد: افسوس كه دربارۀ همجوار و همسايه ي خدا كوتاهي كردم…

يكي از مهمترين عواملي كه باعث ميشود انسان عزيز و محبوب خدا شود تقوا است .

نيروى تقوا مايه كمال و بالندگى، شرط قبولى اعمال صالح و توشه راه ابدى ماست. هر چه اين نيرو قوى‏تر و ناب‏تر باشد كمال‏بخشى و توشه آورى‏اش، بيش‏تر است. تقوا به انسان فرقان، يعنى نيروى تشخيص حق از باطل مى‏دهد، انسان باتقوا از بن بست و انحراف در فتنه‏ها نجات مى‏يابد، كار او آسان مى‏شود، محبوب‏ خدا مى‏گردد، به قرب خدا نايل مى‏شود،  به پاداش بزرگ دست مى‏يابد، از رزق‏هاى غيبى بهره‏مند مى‏گردد،  خداوند همواره با اهل تقواست‏  و از گناهان آنان در مى‏گذرد، گرامى‏ترين انسان‏ها نزد خداوند، باتقواترين آن‏هاست‏ .[1]

امام علي علي (ع) نيز نمونه بارز و كامل تقوا مي باشد پس حتما محبوب خداوند است زيرا نشانه هايي وجود دارد كه نشان دهنده اين اشت كه خداوند به بنده خود محبت دارد و او را عزيز خود قرار داده است آن نشانه ها عبارتند از:

توفيق دوست داشتن خداوند، 2. توفيق طاعت يافتن، 3. مخفى كردن معايب انسان، 4. محبوب‏ ساختن امانتدارى، 5. الهام صدق و راستى، 6. خطور دادن علم و دانش، 7. مزيّن ساختن به حلم و آرامش، 8. مبغوض ساختن دنيا در قلب آدمى، 9. عطا كردن به قدر نياز، 10. نيك گردانيدن اخلاق او و اعطاى قلب سليم 2؛ كه ما همه اين نشانه ها را در وجود آن امام نازنين مشاهده ميكنيم .[2]

و نكته مهم آنكه : انسان از طريق عبادت و بندگى خدا محبوب‏ خدا مى‏شود و محبوب‏ خدا به مقام ولايت الهى بار خواهد يافت. قرآن كريم در آيه‏اى كه سجده واجب دارد، خطاب به پيامبرلله فرمود: كلّا لاتطعه واسجد واقترب  اى پيامبر! زنهار فرمانش مبر و سجده كن و خود را به خدا نزديك گردان.[3]

گرچه در اين آيه از سجده سخن رفته است، ولى منظور از سجده همان نماز و عبادت است، و عبادت معناى وسيعى دارد كه شامل امتثال همه دستورات الهى مى‏گردد و در واقع راه نيل به ولايت الهى، امتثال همه‏جانبه دستورات الهى است.[4]

[1] به سمت خدا ، فتح الله نجارزادگان‏ ، انتشارات نشر معارف ، چاپ اول ، قم :1391 ، صفحه266.
[2] پرسشها و پاسخهاى دانشجويى‏ ، گروهى از مولفان‏ ، دفتر نشر معارف‏ ، قم : بي جا ، جلد 11 ، صفحه 188.
[3] علق ،آيه 91.
[4] ولايت در قرآن‏ ، عبدالله‏ جوادى آملى ، ص84.

فضیلت پنجم : اطاعت و فرمانبرداری.

یکی دیگر از صفات امیر المؤمنین (ع) فرمانبرداری می باشد . این فرمانبرداری امام هم در سطح عالی یعنی در رابطه با خدا و هم در سطح پایین تر در رابطه با فرستادگان خدا مشاهده میشود.

در رابطه با خدا این فرمانبرداری را میتوان از تمام حالات امام مشاهه کرد سخنان ، افعال و….

پیامبر در خطبه غدیر میفرمایند: وَالْمُوالي عَلي طاعَتِهِ وَالنّاهي عَنْ مَعْصِيَتِهِ؛ او پشتيبان فرمانبرداری خداوند و بازدارنده از نافرمانی او باشد.

یعنی امام نه تنها خود فرمانبردار است بلکه حتی کسانی را که از خدا و فرستادگانش پیروی میکنند پشتیبانی میکند.(قلم اینجانب)

روح عبادت و بندگی چیزی جز این نیست که انسان خود را به مملوکیّت خدا در آورد و در تمام اعمال اختیاری ، از خواست و رضای مولای خویش تبعیت کند.[1]

 کسی که عبودیت و بندگی خدا را برگزیده است ، در تمام مراحل زندگی و حتی در جزئیات اعمال و رفتار نیز بر طبق رضای خدا و مطابق خواست او عمل میکند ، یعنی کلیه ی اعمالی را که انجام آن ها موجب رضای حق است به جا می آورد ( واجبات) و از انجام کلیه اعمالی که موجب خوشنودی اوست ، پرهیز میکند (محرمات) و بدین ترتیب ، ملاک فعل یا ترک آن ، خواست رضای خداست .[2]

علاوه بر اینکه امام فرمانبردار خداوند بودن فرمان فرستادگان خدا را نیز اطاعت میکردند که در رابطه با پیامبر این مسئله کاملا روشن و مشخص است ؛ پیامبر در جای دیگر خطبه غدیر بخش سوم می فرمایند: (أَوَّلُ النّاسِ صَلاةً وَ أَوَّلُ مَنْ عَبَدَالله مَعي. أَمَرْتُهُ عَنِ الله أَنْ يَنامَ في مَضْجَعي، فَفَعَلَ فادِياً لي بِنَفْسِهِ)؛ اولين نمازگزار و پرستشگر خدا به همراه من است. از سوی خداوند به او فرمان دادم تا [در شب هجرت] در بستر من بيارامد و او نيز فرمان برده، پذيرفت كه جان خود را فدای من كند.

پيامبر (ص) در ليلة المبيت‏، حضرت على (ع) را در بستر خود خوابانيد تا قريش را در محاصره خانه مشغول دارد و بتواند به آرامى شهر را ترك كند.

خداوند در سوره بقره می فرماید : وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ ؛

بعضى از مردم (با ايمان و فداكار، همچون على ع در” ليلة المبيت‏” به هنگام خفتن در جايگاه پيغمبر ص)، جان خود را به خاطر خشنودى خدا مى‏فروشند، و خداوند نسبت به بندگان مهربان است. [3]

بر حسب روايات بسيارى چه از طريق عامه و چه از طريق خاصه آيه فوق در باره على بن أبي طالب عليه السّلام نازل شده، زيرا هنگاميكه كفار   قريش بخانه رسول اكرم (صلّى اللّه عليه و آله) هجوم آورده بودند و بسرپرستى ابو لهب قصد جان او را داشتند تنها على بن ابى طالب عليه السّلام بود كه حاضر شد در بستر پيامبر بزرگ اسلام بخوابد و او را از شر كفار قريش رهائى بخشد، اين بود كه در تاريكى شب رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله مكه معظمه را ترك گرفت و بسوى مدينه رهسپار شد و اين شب بنام «ليلة المبيت» مشهور شده است.

 «وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ» جمله بيان آنستكه از مظاهر رأفت و مهر پروردگار وجود چنين بندگان رشيد و فداكاريست كه جزء مفاخر دين بوده و براى جلوگيرى از هر گونه خطرى كه متوجه اسلام باشد از جان و دل فداكارى مى‏كنند . [4]

و یک نکته مهمی که میتوان از این آیه برداشت کرد این است که علاوه بر اینکه امام فرمانبردار بودن ؛ فداکار و شجاع نیز بودندکه از این عمل امام کاملا نمایان است .

[1] اخلاق اسلامی ، محمد علی سادات ،انتشارات سازمان مطالعه و تدوین علوم انسانی دانشگاهها ، چاپ اول ، قم : 1373 ، صفحه39.
[2] همان صفحه40.
[3] بقره ، آیه 207.
[4] انوار درخشان ، محمد حسین همدانی ، انتشارات لطفی ، تهران : 1404ق ، چاپ اول ، جلد 2 ، صفحه 168.

فضیلت چهارم : پیشوای روشنگر.

فضیلت چهارم امام که پیامبر در خطبه غدیر از آن سخن به میان می آورد پیشوای روشنگراست که این سخن را دوبار در خطبه بیان کرده است ؛

یکبار در بخش سوم آنجا که میفرمایند : وَ هُوَ الْإِمامُ الْمُبينُ ؛ او (علي) پيشوای روشنگر است . و بار دیگر در بخش هفتم که باز می فرمایند : أَلاوَإِنّي (أَنَا) النَّذيرُ و عَلِي الْبَشيرُ. هان! كه من بيم دهنده ام و علي راهنما.

در بخش اول بعد از اینکه امام را پیشوای روشنگر خطاب میکنند میفرمایند : الَّذي ذَكَرَهُ الله في سُورَةِ يس؛  كه خداوند او را در سورۀ ياسين ياد كرده  .

خداوند در سوره یس می فرماید :  

وَ كُلَّ شَيءٍ أَحْصَيْناهُ في إِمامٍ مُبينٍ ؛ و دانش هر چيز را در امام روشنگر برشمرده ايم .[1] (قلم اینجانب)

در مورد تفسیر امام مبین نظرهای گوناگونی وجود دارد در تفسیر جوامع آمده است : مقصود از «إِمامٍ مُبِينٍ» لوح محفوظ است. و برخى گويند كه مقصود صحيفه‏هاى اعمال است و چون اثر آن مندرس و كهنه نمى‏شود «مبين» ناميده شده است.[2]

و در روایات زیادی آمده است كه مراد از «امام مبين» على عليه السّلام و حضرت فاطمه عليها السّلام و يازده فرزند معصوم آن دو بزرگوار مى‏باشند كه علوم همه اشيا پيش آنان است .

امام محمد باقر (ع) از پدر بزرگوارش از جد عاليمقامش نقل مى‏كند: هنگاميكه آيه (وَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ أَحْصَيْناهُ فِي إِمامٍ مُبِينٍ) بر پيامبر اسلام (ص) نازل شد ابو بكر و عمر برخواستند و گفتند: يا رسول الله! آيا منظور از (امام مبين) تورات است؟ فرمود: نه. گفتند: آيا انجيل مى‏باشد؟ فرمود: نه. گفتند: آيا قرآن است؟ فرمود: نه. در اين هنگام بود كه على بن أبي طالب (ع) وارد شد، و پيامبر خدا فرمود: (امام مبين) اين مرد است. اين است كه خداى تبارك و تعالى علم و اطلاع هر چيزى را در وجودش شماره كرده و قرار داده است .[3]

که به وسیله آن علم افراد را به راه حق هدایت میکند .

[1] یس ، آیه12.
[2] ترجمه تفسیر جوامع الجامع ، نوشته جمعی از مترجمان ، انتشارات پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی    ، مشهد : 1377،  جلد 5 ، صفحه 238.
[3] تفسیر آسان ، محمد جواد نجفی ، انتشارات اسلامیه ، تهران : 1398 ، چاپ اول ، جلد 16 ، صفحه 246 .

فضلیت سوم : خدا خواه بودن .

از نگاه قرآن كريم عبادت‏ و بندگى خداوند هدف اصلى آفرينش انسان است: «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ». [1]

بنابراين انسانى كه مى‏خواهد در راستاى‏فلسفه وجودى خود حركت كند، بايد همه اوقات خود به عبادت خدا مشغول باشد. البته بندگى و عبادت لزوماً به معناى عبادت‏هاى مرسوم و شناخته‏شده فقهى نيست. انسان حتى مى‏تواند خوردن و خوابيدن و تفريحات خود را عبادت الهى بداند. مشروط به آنكه به انگيزه الهى و در راستاى وصول به مقام قرب انجام گيرند. در عين حال، انجام عبادت‏هاى ويژه، مثل نمازهاى مستحبى، خواندن اذكار و دعاهاى ويژه، روزه گرفتن مستحبى، تمركز و توجه بيشتر به آيات قرآنى و امثال آن، مى‏تواند يكى ازشايسته‏ترين كارها در اوقات فراغت باشد.

امام على (عليه‏السلام) در دعايى از خداى متعال چنين مى‏خواهد:

اللهم فَرِّغْنِى لِمَا خَلَقْتَنِى لَهُ؛

خداوندا! براى دستيابى به آنچه كه مرا برايش آفريده‏اى فراغتى به من عطا كن.[2]

انسان خدا خواه و خداجو، دچار مشکلات و گرفتاری های روحی نمی شود؛ چون با یاد خدا، همواره به منبع بی پایان عشق و رحمت و عطوفت متصل است. از سوی دیگر، با اعطا و بخشش در راه خدا و تقوا در زندگی، مشکلات براو آسان می شود. این آسانی دو جنبه دارد: یکی این که چنین انسانی از قدرت روحی بالایی برخوردار می شود و میزان استقامتش بالا می رود. پس مشکلات بزرگ در دیدگان او کوچک جلوه می کند. دیگر این که قانون الهی چنین است که برخی اعمال عبادی در همین دنیا پاداش داده می شوند و پاداش آن ها افزون برپاداش اخروی، این است که مشکلات زندگی را برمؤمنان مرتفع می سازد.[3]

یکی از نمونه های کامل انسان خدا خواه در طول تاریخ امیر المؤمنین می باشد ؛ که پیامبر نیز در خطبه غدیر به این صفت امام اشاره کرده است و میفرمایند : وَ عَلِي بْنُ أَبي طالِبٍ الَّذي أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَي الزَّكاةَ وَهُوَ راكِعٌ يُريدُالله عَزَّوَجَلَّ في كُلِّ حالٍ.

هر آينه علي بن ابي طالب نماز به پا داشته و در ركوع زكات پرداخته و پيوسته خداخواه است.

و نکته مهم آنکه خدا خواه بودن امام مقطعی نیست که گاهی باشد و گاهی نباشه بلکه استمرار داشته و همیشه در جریان است و در تمام افعال و حرکات امام مشاهده میشود و حتی لحظه ای خدا از ذهن و قلب او خارج نمیشود به عبارت دیگر میتوان با نگاه کردن به جمال این امام بزرگوار و حتی دیدن افعال و خواندن سخنان ایشان پی به حضور خدا برد و  نزدیکی این یگانه بی همتا را به خوبی حس کرد. ( قلم اینجانب)

 
[1] زاریات ، آیه 56.
[2] همیشه بهار ، احمد حسین شریفی ، انتشارات معارف ، قم : 1391 ، چاپ اول ، صفحه 88.
[3] مجله بشارت ، خرداد و تیر 1382، شماره 36 ، صفحه 6 .( گرفته شده از http://www.hawzah.net)

فضیلت دوم : در حال رکوع زکات ( انفاق ) می پردازند.

خداوند در قرآن کریم میفرمایند:

«اِنّما وَلیّکم الله و رسوله والّذین آمنوا الّذین یقیمون الصّلوة و یؤتون الزّکاة و هم راکعون»

«ولیّ شما تنها خدا و رسول او و کسانی که ایمان آورده‌اند؛ همان کسانی که نماز را بر پا می‌دارند و در حال رکوع نماز زکات می‌پردازند، می‎باشند.» [1]

یکی دیگر از صفات بارز امام علی (ع) پرداخت زکات می باشد که پیامبر نیز در خطبه غدیر به این صفت امام اشاره کرده است ، در بخش دوم خطبه پیامبر میفرمایند : وَ عَلِي بْنُ أَبي طالِبٍ الَّذي أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَي الزَّكاةَ؛ علي بن ابي طالب نماز به پا داشته و در ركوع زكات پرداخته و… .

در بخش اول سخن پیامبر به نماز امام اشاره میکند که درباره آن صحبت شد و در بخش دوم از زکات و بخشش امام صحبت به میان می آورد .

این آیه شأن نزول خاصی دارد که به امام علی (ع) بر میگردد داستان از این قرار است که امیر المؤمنین در حال نماز بودند سائلی به پیش امام میرود و از ایشان در خواست کمک میکند این بزرگوار درحال رکوع بودند که انگشتر خود را درآورده و به سائل اهدا میکنند . (قلم اینجانب )

پیامبر اکرم (صلی ا… علیه و آله و سلم) که نظاره گر این صحنه بود، گفت خداوندا! هم چنان که برای موسی، وزیر و یاوری برگزیدی، برای من وزیری و یاوری انتخاب کن، تا پشتیبانم باشد. که بی درنگ، این آیه بر پیامبر اکرم (صلی ا… علیه و آله و سلم) نازل گشت:

اِنّما وَلیِّکُم اللهُ و رَسُولُه و الّذینَ امَنوا الّذینَ یُقیمُونَ الصّلاةَ و یُؤتُونَ الزَّکاةَ و هُم راکِعُونَ.

فقط ولیّ و سرپرست شما، خدا و رسول و کسانی می باشند که ایمان به خدا آورده و در رکوع صدقه (انگشتری) می دهند.

مورّخان، این فضیلت را در 21 ذی حجه نوشته اند. [2]

همچنین دو نکته در اینجا مطرح میشود :

اول آنکه :

 منظور از زکات در این آیه انفاق است . در صدر اسلام” زكات” در معناى لغوى (انفاق مال) به كار مى‏رفته، نه در خصوص زكات واجب ؛ برخی گفته‏اند صدقه دادن انگشتر، زكات نيست. جواب اين حرف هم اينست كه اگر مى‏بينيد امروز وقتى زكات گفته مى‏شود ذهن منصرف به زكات واجب شده و صدقه به ذهن نمى‏آيد، نه از اين جهت است كه بر حسب لغت عرب صدقه زكات نباشد بلكه از اين جهت است كه در مدت هزار و چند سال گذشته از عمر اسلام، متشرعه و مسلمين زكات را در واجب بكار برده‏اند، و گرنه در صدر اسلام زكات به همان معناى لغوى خود بوده. و معناى لغوى زكات اعم است از معناى مصطلح آن، و صدقه را هم شامل مى‏شود. در حقيقت زكات در لغت مخصوصا اگر در مقابل نماز قرار گيرد، به معناى انفاق مال در راه خدا و مرادف آنست . [3]

دوم آنکه:

در فضلیت اول بیان شد امام علی (ع) چنان سرگرم رازو نیاز ببا معبود خویش بودند که وقتی تیر از پای مبارک ایشان بیرون کشیده شد چیزی حس نکردند پس چگونه ممکن است به سائلی که تقاضای کمک کرد توجه کنند و انگشتر خود را به او بدهند ؟ ( نوشته اینجانب )

خلاصه جواب این است که :

اولاً: نماز و عبادت علی علیه السلام و هم انفاق و تصدّق او برای خدا بود. چه مانعی دارد که علی علیه السلام غرق نماز باشد و صدای سائل به گوشش برسد و برای رضای خدا، در وسط نماز انفاق کند. علاوه بر آن، خداوند مقدّر کرده بود که چنین اتفاقی رخ دهد، تا آیه ولایت نازل شود و جانشینی حضرت علی علیه السلام به خلافت، به گوش همه مردم برسد.

ثانیا: حالات عرفانی معصومین علیهم السلام با هم فرق می کند. آن ها در نماز همیشه یک سان نبوده اند. گاهی معصومین علیهم السلام چنان غرق در عبادت بودند که اصلاً توجهی به این عالم نداشتند، همانند برخی حالات امیرمؤمنان علیه السلام و امام سجاد علیه السلام و گاهی هم با حفظ حضور قلب، به عالم ماده نیز توجه داشته اند. روزی پیامبر صلی الله علیه و آله نماز جماعت را زودتر از سایر روزها به پایان رساند. برخی علت این کار را جویا شدند. آن حضرت فرمود: آیا گریه کودک را نشنیدید؟ من نماز را زودتر از روزهای دیگر به پایان رساندم تا (مادر) بچه اش را ساکت کند.[4]

[1] مائده، آیه 55 .
[2] ویژه نامه سال امام علی ، جلوه حق ، گرد آوری شعبان تازه کام ، نهاد نمایندگی مقم رهبری دانشگاه علوم کشاورزی گرگان ، صفحه17.
[3] ترجمه تفسیر المیزان ، محمد حسین طباطبایی ، انتشارات اسلامی ، قم :1360 ، جلد 6 ، صفحه 11.
[4] مجله فرهنگ کوثر ، نوشته محمد جواد طبسی ، شماره 48 ، سال 1379 ، صفحه49.

فضیلت اول : برپا داشتن نماز

خداوند متعال در قرآن می فرماید : أَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ وَاللَّهُ يعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ.[1]

نماز را به جای آور که نماز انسان را از هر کار زشتی باز می دارد.

واجبات اسلام همه در يك سطح نيستند و از لحاظ اهميت، با هم تفاوت دارند. بعضى از آنها در مرتبه‏اى والاتر و مهم‏تر از بقيه تكاليف هستند و با ترك آنها، ساير اعمال نيز تباه شده، اثر خويش را از دست مى‏دهند و يا كم اثر مى‏گردند.

يكى از وظايف مهم، نماز است كه حكم ستون و پايه دين را دارد و مصلحت آن، از هر فريضه‏اى بيشتر است.

نماز، سبب نزديكى به خداست‏ و انسان را از فحشا و منكرات باز مى‏دارد. دوستى كه نماز را با شرايط و آداب آن مى‏خواند، رغبتى براى غيبت، تهمت و دروغ ندارد؛ چون مى‏داند كه نمازش به شرط رعايت تقوا، مورد قبول خداوند قرار مى‏گيرد؛ و انسانى كه غافل از خداى خويش نيست و هدفى جز رضاى او ندارد، به هيچ وجه، عملى انجام نمى‏دهد كه موجب ناخشنودى پروردگار باشد .

خداوند به ما اجازه نداده با كسانى كه نسبت به دستورات دينى- به خصوص نماز- بى‏اهميت هستند، دوست باشيم. قرآن مى‏فرمايد:

«اى اهل ايمان! با آن گروه از اهل كتاب و كافران كه دين شما را به بازيچه گرفتند، دوستى نكنيد». همچنين در ادامه مى‏فرمايد:

(وَ اذا نادَيْتُم الَى الصّلاة اتّخَدوها هُزُواً وَ لَعِباً، ذلك بانّهم قومٌ لا يَعْقِلون) ؛[2]

«زمانى كه شما نداى نماز بلند مى‏كنيد، آن را به مسخره و بازى مى‏گيرند؛ زيرا آن قوم، مردمى نادان و بى خردند».

در اين آيات، بعد از آن‏كه مى‏فرمايد: آنان دين شما را به مسخره گرفته‏اند»، توضيح مى‏دهد كه بازى گرفتنِ دين، همان كوچك شمردن نماز و استهزاى آن است  .[3]

یکی از صفاتی که در خطبه غدیر نیز درباره امام علی (ع) آمده است این است که نماز به پا میدارند، در بخش دوم خطبه پیامبر میفرمایند:

عَلِي بْنُ أَبي طالِبٍ الَّذي أَقامَ الصَّلاةَ، هر آينه علي بن ابي طالب نماز به پا داشته و… .

حضرت امیر المؤمنین علی بن ابیطالب (ع) اولین نمونه ی کاملی است از تعلیم و تربیت پیغمبر اکرم (ص) . ین امام بزرگوار از همه جهات یک نمونه کامل بودند که یکی از مهمترین آن ها نماز بود به گونه ای که در هنگام نماز تیری را از پای ایشان بیرون میکشند بدون آنکه حضرت حتی لحظه ای به آن تیر توجه کنند زیرا تمام حواس ایشان سرگرم آن معبود یگانه و بی همتا بود . ( قلم اینجانب )

شهید مطری نیز در کتاب انسان کامل میگوید :

وقتی شب می شود و خلوت شب فرا می رسد، هیچ عارفی به پای او نمی رسد.

آن روح عبادت كه جذب شدن و كشیده شدن به سوی حق و پرواز به سوی خداست، با شدت در او رخ می دهد، مثل آن حالتی كه انسان در مطلبی داغ می شود؛ مثلاً وقتی در حالت جنگ و دعوا و ستیز است، چاقو قسمتی از بدنش را می بُرد و یك تكه گوشت از بدنش به طرفی انداخته می شود ولی آنچنان توجهش متمركز مبارزه است كه احساس نمی كند یك قطعه گوشت از بدنش جدا شده است. علی در حال عبادت چنان گرم می شود و آن عشق الهی چنان در وجودش شعله می كشد كه اصلاً گویی در این عالم نیست.[4]

[1] عنکبوت آیه 45.
[2] ( مائده آیه 57 و 58) .
[3] همای سعادت ،  علیرضا مستشاری ، انشارات معارف ، چاپ اول ، قم:1388 ،صفحه44.
[4] انسان کامل ، استاد مرتضی مطهری ، انتشارات صدرا ، چاپ سی و هشتم ، تهران 1385 ، صفحه46 .

فضائل حضرت علی علیه السلام در خطبه غدیر

  بسم الله الرحمن الرحیم

مقدمه:

با سلام و درود خدمت گرامیان  در این مقاله سعی شده که فضائل امام علی (ع) در خطبه غدیر بیان شود .

امام صادق(ع) فرمود: روز غدير خم عيد بزرگ خداست، خدا پيامبرى مبعوث نكرده، مگر اينكه اين روز را عيد گرفته و عظمت آن را شناخته و نام اين روز در آسمان، روز عهد و پيمان و در زمين، روز پيمان محكم و حضور همگانى است.

حادثه ی غدیر را می توان از زوایای گوناگون تحلیل و بررسی کرد . خداوند برای هدایت بشر و دست یابی او به کمال حقیقی و تقرب الهی ، علاوه بر پیامبر درون ، یعنی عقل ، پیامبران برونی نیز فرستاد تا بشر به بیراهه نرود و راه را بیابد . پیامبران برای استمرار رسالت خود جانشینانی برای خود به دستور خداوند معین می کردند و پیامبر ما نیز از این قاعده مستثنی نبود وبرای تکمیل دین و تتمیم نعمت ، اوصیای خویش را معین ساخت .

آن چه یقینی است و در تاریخ ثبت شده این است که پیامبر اسلام (ص) از همان آغاز رسالت تا پایان عمر خود ، بدین موضوع توجه داشته و به قول اندیشمند مسیحی ، جناب جرج جرداق ، پیامبر اکرم (ص) تمام زمینه ها را برای خلافت بعد از خود برای علی (ع) فراهم ساخت و در گفتارها و رفتارها نشان داد .1

امام علی (ع) نمونه کامل یک اسوه و الگو می باشند و همچنین همتای قرآن دلیل آن حدیث ثقلین می باشد آنجا که پیامبر گرامی اسلام می فرمایند :  من در میان شما دو چیز گرانبها باقی می گذارم یکی قرآن کتاب خدا است و دیگری عترت من و اهل بیت من . اگر کسی به آن دو تمسک کند هرگز گمراه نخواهد شد و این دو از هم جدا نخواهند شد تا در حوض کوثر بر من (پیامبر) وارد شوند .

پیامبر در بیان اوصاف و فضلیت این امام عزیز به حدیث ثقلین اکتفا نکردند و در خطبه غدیر نیز به بیان اوصاف امام علی (ع) پرداختند .

در مطالب بعدی 11 عدد از فضائل این امام بزرگوار در خطبه غدیر بیان میشود .

نکته ( در این مقاله ابتدا فضائل از متن پیدا شده و بعد مورد بررسی قرار گرفته است به کتاب های مختلف رجوع شده و مطالب گرد آوری ، مرتب و تنظیم شده است و حتی بخشی از این مقاله نیز توسط این جانب تایپ شده است ، تمام تلاش صورت گرفته که از منابع اینترنتی استفاده نشود و بخش اعظمی از مطالب در کتاب ها دیده شده است ، تصویر هایی که در ابتدای متن ها میبینید نیز کاری از بنده است ؛ امیدوارم این مقاله مورد رضایت شما عزیزان قرار گیرد از نظر دهی شما نیز خوشحال میشویم تا در مقالات بعدی این نظرها مورد توجه قرار گیرد و همچنین در آخر فایل دانلود کامل    pdfاین مقاله برای راحتی شما توسط بنده قرار داده شده است  یاعلی . )

قرص های مسکن باور شما رو به خوب شدن بیشتر میکنند بخاطر همین حس میکنید با هر بار خوردن قرص حالتون بهتر میشه

در واقع شما باور میکنید که باید به تدریج با خوردن قرص حالتون بهتر بشه وگرنه قرص ها اثر دارویی چندانی در روان شما ندارند

میشود بدون قرص خوب بودن و شاد شدن رو باور کرد

تنها باور به خداست که حالت را خوب میکند

کانال مذهبی ( کلیک کنید https://telegram.me/Najimazhabi

حاج اسماعیل دولابے(ره):

توجهٺ بہ هر چہ باشد قیمٺ تو همان اسٺ..

اگر توجهٺ بہ خدا و خوبان خدا باشد قیمتے مےشوے…

حواس تو بہ هر ڪہ رفٺ تو همانے…

غصہ رزق فردایت را نخور

بعد از عمرے روزے خدا را خوردن، جا ندارد براے روزے فردا غصه دار و نگران باشیم.

وقتی که آدم عشق برای خدا را رشد دهد ,
دوست دارد که فقط از او سخن بگوید ,
آدم شروع به سخن گفتن و شنیدن فقط از
معشوق خود میکند .

از كاسبي پرسيدند:

چگونه در اين کـوچه ی پرت و بي عابر کسب روزی ميكني؟
.
گفت:آن خدايي که فـرشته مرگش،مرا درهرسوراخي که باشم پيدا ميكند،چگونه فرشتگانِ روزيش مرا گم ميكنند…!

توکل چہ کلمہ زيبايے ست:

“تو”
و
“کل”

وقتے تو، کل را دارے
ناراحت چہ هستے؟
وقتے با کل، هستے
دلت قرص باشد

تنھا خداوندست که بھترينھا را براے بندگـانش رقم مےزند.

✍همه چیز خوب است،اما برای خدا؛

????هرگاه یک استکان چای را به قصد خدا بخوری، دل تو به نور الهی منور می شود، ولی اگر برای حظ نفس خوردی، همان می شود که خواسته بودی.

‍

✅ آیت الله مجتهدے تهرانے(ره):

????عاقبٺ بہ خیرے بہ ریش و عرق چین و عبا و عمامہ نیسٺ

انسان نباید بہ این چیزها اعتماد ڪند…

باید ببیند چه شد یک عده از سپاه عمر ابن سعد به امام حسین علیہ السلام ملحق شدند و و عاقبت به خیر شدند و یک که در رکاب سیدالشهدا(ع) آمده بودند از او جدا شدند و رفتند…

خدایا عاقبٺ امر ما را خیر قرار بده.

????گر گدا کاهل بود
????تقصیر صاحبخانه چیست؟

❌????ما تنبل هستیم و حاجت از خدا نمی خواهیم.

????باید دست مان را بلند کنیم و گدایی کنیم و دائم به خدا بگوییم که حاجت ما را بده.

⛅️ اگر صلاح باشد، خدا حاجت ما را می دهد.

????گاهی هم صلاح ما نیست و خدا حاجت ما را نگه می دارد و در قیامت به ما می دهد.

???? آیت الله مجتهدی تهرانی(ره):

▫️استاد ما حاج شیخ علی اکبر برهان می فرمودند:

▪️اگر میخواهی قدر مادرت را بفهمی یک شب دو تا آجر به شکمت ببند و بخواب

▫️در همان شب متوجه سختی ولادت و بارداری خواهی شد

▪️خلاصه اگر پدر و مادرت از شما ناراضی باشند

????کارت گیر است و سلب توفیق می شوی

????حتی سعی کن جلوی آنان مودب بنشینی و پاهایت را دراز نکنی!

????زنبور روی گل می نشیند????

و مگس اینهمه گل را رها کرده و روی زشتی می نشیند.
مثل زنبور باشید و خوبی های مردم را ببینید،

✨????بعضی ها مثل مگس می مانند و فقط دنبال عیب و بدی مردم می گردند.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمودند: …
قسم به خدایی که جز او خدایی نیست،
خداوند مومن را پس از توبه و استغفار عذاب نمی کند مگر به دو چیز:

سوظن به خدا، و غیبت مردم…
غیبت واقعا گرفتاری می آورد.

خـــ❤️ــداوند توفیق خوش گمانی به خودش
و غیبت نکردن را به ما بدهد که گرفتار عذاب الهی نشویم.

????حضرت علي (ع) مي فرمايد :

زندگي کردن با مردم اين دنيا همچون دويدن در گله اسب است..
تا مي تازي با تو مي تازند.
زمين که خوردي، آنهايي که جلوتر بودند.. هرگز براي تو به عقب باز نمي گردند.
و آنهايي که عقب بودند، به داغ روزهايي که مي تاختي تورا لگد مال خواهند کرد!
* در عجبم از مردمي که بدنبال دنيايي هستند که روز به روز از آن دورتر مي شوند
وغافلند از آخرتي که روز به روز به آن نزديکتر مي شوند..

(نهج البلاغه)

همان طور که خورشید و ماه با هم جمع نمیشوند

همچنین حب خداوند و حب دنیا با هم جمع نمی گردد

✨حاج اسماعیل دولابے(ره) :

????اولین کسانے کہ بخاطر محبت زیاد بچہ را چشم مےزنند و بچہ مریض مےشود، پدر و مادر بچہ اند.

☘خدا هم هروقت بہ بنده اش نظر کند، اورا مبتلا مےسازد.

????گرفتار همان گرفتہ یار است.

دربيمارستان_ها وقت شام و ناهار، غذاها خيلي متفاوت است.
???? بہ يك نفر سوپ، چلوكباب و دسر مي دهند
???? و بہ يك كسي فقط سوپ مي دهند
???? و بہ يك نفر حتي سوپ هم نمي دهند و مي گويند كہ فقط آب بخور

???? بہ يك كسي مي گويند كہ حتي آب هم نخور!

???? جالب است كہ هيچ كدام از اين بيماران اعتراض ندارند.
???? زيرا آنها پذيرفتہ اند كہ كسي كہ اين تشخيص ها را دادہ است طبيب است و آن كسي كہ طبيب است حكيم است.

???? پس اگر خدا بہ يك كسي كم دادہ يا زياد دادہ، شما گلہ و شكوہ نكنيد كہ چرا بہ او بيشتر و بہ من كمتر دادہ اے.

???? اين كارها روي حساب و حكمت حضرت حق است.